List og ó-list

Ég byrjaði í Listfræði í HÍ um áramótin og finnst það bara afskaplega gaman. Ég hef alltaf haft mikinn áhuga á þessum fræðum, langaði reyndar helst til að skapa sjálf list og hver veit svo sem hvað maður gerir í framtíðinni. En allavega, ég hef komist að því að ég er töluvert kassalagaðri í hugsun en ég hélt...og ég sem hélt að ég væri svo gasalega openminded !!! Ég er búin að vera að fræðast um alls kyns listamenn, gamla, nýja, íslenska og erlenda....og verð bara að segja að stundum hefur hakan barasta verið ofan í gólfi hjá mér og ég hef verulega þurft að hemja mig í þeirri löngun að standa ekki upp og gala : Þetta er ekki list! Þetta er bara rugl í einhverjum "kúkú" einstaklingi !

Svo nefni einhver dæmi máli mínu til stuðnings þá var vorum við að fræðast um austuríska listakonu sem er á svipuðum aldri og ég. Hún hefur fengið góða umfjöllun og er ansi "heit" um þessar mundir...en ég verð að viðurkenna að sum af hennar verkum fatta ég bara alls ekki. Eins og til dæmis myndir af henni naktri með tíðablóð rennandi niður eftir lærunum...Og rússneskur listamaður sem framdi þann gjörning að vera hundur, og í þó nokkurn tíma. Við horfðum á myndband þar sem hann er nakinn á fjórum fótum, borðandi hundamat og jafnvel að bíta gangandi vegfarendur.

Æ ég veidiggi ? Er ég voða kassalöguð ef ég leyfi mér að efast um geðheilsu þessa listamanna ? Ég er reyndar farin að vera opnari gagnvart ýmsum listmiðlum og sé að list þarf ekki að vera eitthvað sem þú getur keypt, átt eða hengt upp á vegg. Að hugmyndin á bak við verkið er oft aðalatriðið og upplifunin af verkinu einnig....en æ... tíðablóð og nakinn maður að leika hund...hmmmmm...

Jæja ritgerðin bíður...
Mags